მე...
მე რა თქმა უნდა ისევ მარტო ვარ...
ტაძრებს,
ქარი გუმბათებს აძრობს.
ძილი...
ძილი ძალას მე საგრძნობს
მაძლევს და მანძილს ხანგრძლივს
ვიდრე დავძლევდე
მაცნობს...
ტაძრებს...
ქარი გუმბათებს აძრობს.
შენ...
შენ რა თქმა უნდა ისევ არ გესმის,
არა,
ხმა და ტკივილი ჩემი...
ჩუმი...
არ გრძნობ!
Подписаться на:
Комментарии к сообщению (Atom)
Комментариев нет:
Отправить комментарий