четверг, 7 мая 2009 г.

გიო საჯაია

იქ, სადაც მზეები მზეებზე მზეობენ მზისფერი მზეობით, 
უდაბურ უდაბნოს ქვიშიან ქარებით სიგიჟე ამიტანს... 
სფინქსის მდუმარებით მომაჯადოვებელ თვალების ტყვეობით, 
მივალ და აგიგებ, ნაქებ და ნადიდებ მზისფერ პირამიდას. 

ნილოსის ტალღებში, მზისფერი ქაფიდან იშვება ვენერა... 
მერე რა, რომ ერთ დროს მავანნი უმღერდნენ მერის და შაგანეს?! 
ზეცას შეაქანებს შენი სისადავე! სხვისი ხარ? მერე რა?! 
მე გჩუქნი ჩემს გულს და გჩუქნი ჩემს უმზეო მუზების სავანეს! 

იქ, სადაც მზეები მზეებზე მზეობენ, მზისფერო, ანათე!

Комментариев нет: